قیر طبیعی و مشخصات آن

    قیر طبیعی
    
    قیر طبیعی شبیه به یک قیر نفت خام سخت است و به مواد هیدروکربنی طبیعی، غیر کریستالی و ویسکوز سیاه رنگ یا قهوه ای تیره اطلاق می گردد. اغلب یک قیر طبیعی , آسفالتیت (قیر خالص) یا قیر نامیده می شود.  منشاء قیرهای طبیعی از نفت خام بوده که پس از مهاجرت تدریجی نفت خام به لایه های سطحی و تبخیر تدریجی مواد سبک و تحت تاثیر سه عامل زمان، گرما و فشار و انجام فرآیندهایی مانند اکسیداسیون، سولفوریزاسیون ، پلیمریزاسیون و کندانسیون موادی به نام قیر طبیعی بوجود می آیند. قیرهای طبیعی بر اساس نحوه تشکیل، خواص فیزیکی، حلالیت در تتراکلریدکربن و ترکیب شیمیایی به گروههای مختلفی مانند:
    پروبیتیومن آسفالتیک (Asphaltic Pyrobitumen)،
    پیروبیتیومن غیرآسفالتیک (Asphaltic Pyrobitumen Non) ،
    آسفالتیت (Asphaltite) و غیره تقسیم بندی می شوند.

    آسفالتیت ها به سه گروه گیلسونیت، گراهامیت و گلانس پیچ تقسیم می شوند که گیلسونیت از جمله مرغوبترین و مشهورترین گروههای قیر طبیعی می باشد. گیلسونیت به شکل توده ای ماده ای سیاه و درخشان است که در ظاهر شبیه به ابسدین معدنی است. بسیار ترد و نرم است و به آسانی می تواند به صورت پودر فشرده شود.
    گیلسونیت در زیر سطح زمین به صورت رگه ها و لایه هایی یافت می شود.
    - ذخایر جهانی:
    معادن عمده قیرطبیعی درکشورهای ونزوئلا، کانادا، روسیه وخاورمیانه ازجمله کشورایران میباشد و ازبین مناطق فوق الذکر،کشور ونزوئلا ذخایر عظیمی از قیرطبیعی به ظرفیت ۱/۲ تریلیون بشکه وجود دارد،حائز رتبه اول میباشد.
    ذخایرایران:
     ذخایر موجود در ایران بطورعمده دراستان کرمانشاه و بصورت پراکنده در استانهای همجوار ایلام، لرستان وخوزستان واقع شده است.
    
    نقاط ضعف قیرهای طبیعی ایران

 دارای نا خالصی های معدنی و گوگرد بالایی هستند.
 از لحاظ زمین شناسی دارای عمر بالایی (پیر شدگی) هستند.
 عدم تخمین ذخایر قیر طبیعی در معادن ایران
  عدم شناسایی دقیق نوع قیر طبیعی

دانستنی‌های قیر و ساختار آن

تاریخچه‌ی قیر:
آغاز صنعت مدرن قیر را می‌توان به سال ۱۷۱۲ میلادی نسبت داد که سنگ‌ها قیر طبیعی در فرانسه کشف شدند. در آن هنگام مواد قیری را به طورساده‌ای به صورت کلوخه روی سطح جاده‌های محلی پخش می‌کردند. این تکنیک کاملا موفقیت آمیز بود و در مدت کوتاهی پیشرفت‌هایی در کار به صورت پودر کردن و گرم کردن مواد قبل از استفاده حاصل شد. با پیشفت علم و تکنولوژی قیر کاربردهای بسیار متنوع و گسترده ای در صنایع گوناگون و جهت مصارف مختلف از قبیل راهسازی، پوشش ( کف، بام، لوله‌های زیر زمینی، محافظ فلزات)، آب بندی (مخازن، کانال‌ها، پل‌ها)، تثبیت شن‌های روان، رنگ آمیزی و… پیدا نموده است.

قیر چیست؟
بدون شک واژه قیر نزد توده مردم واژه‌ای است آشنا، اما شاید این ماده به آن اندازه که در عرف عامیانه ماده‌ای شناخته شده و مشخص است، برای متخصصین فن معروف و مشخص نباشد. در برداشت عامیانه «قیر، ماده‌ای سیاه، بد بو و احیاناً ناخوش آیند است که دو خاصیت مشخص دارد: چسبندگی و آب بندی؛ منشأ آن از نفت می‌باشد و در تهیه آسفالت یا قیرگونی کردن بام بکار می‌رود.» و البته این نگاهی از دور به قیر است که تنها مشخصات ظاهری آن را در بر دارد.

ساختار قیر:
قیرها از نظر فیزیکی یک ماده هموژن هستند، با این حال این مواد از نظر شیمیایی یک مخلوط نا همگون (هتروژن) از ترکیبات شیمیایی مختلف می‌باشند. علی رغم این مسأله همه قیرها دارای یک سری خصوصیات و خواص مشترک می‌باشند.

ساختار اتمی قیرها که به روش تجزیه شعله یا سایر روش‌ها بدست آمده حاکی از آن است که حدود ۹۰٪ قیر را اتم‌های کربن و هیدروژن تشکیل می‌دهند و همچنین اغلب قیرها دارای نیروژن، گوگرد و اکسیژن به نسبت‌های مختلف ولی کم می‌باشند. در قیر مقادر ناچیزی از سایر اتم‌ها نظیر اتم‌های فلزی مختلف نیز معمولا یافت می‌شوند، ولی روشن است که تاثیری بر خواص قیر ندارند. قیر، یا به بیان بهتر مواد قیری، مخلوط بسیار متنوعی از طیف وسعی از هیدروکربورها می‌باشند که در انواع دسته‌بندی‌های اشباع و غیر اشباع، حلقوی و غیر حلقوی، قطبی و غیر قطبی قرار می‌گیرند.