نکاتی مهم در مورد نصب ایزوگام

ـ عایقکاری بر روی سطوح مرطوب مجاز نیست، زیرا در غیر این صورت حبابهایی در زیر قشر عایقکاری تشکیل می‌شود که با گرم و سرد شدن هوا و حرکات جزئی اجزای ساختمان و یا وارد شدن ضربه به سطوح عایق، ممکن است دچار پارگی و صدمه گردند.
ـ قیرهای جامد را تا هنگامی که گرم و روانند، باید به مصرف رساند.
ـ عایقکاری در دمای کمتر از 4+ درجه سلسیوس، نباید انجام شود.
ـ قیرهای مورد مصرف را نباید بیش از 177+ درجه سلسیوس حرارت داد، زیرا مواد فرار آنها جدا شده و ویژگیهای مطلوب قیر از دست می‌روند.
ـ راه رفتن روی سطوح عایقکاری شده و مصالح عایق پیش‌ساخته، باید با احتیاط و با استفاده از کفشهای بدون میخ انجام شود، در صورتی که کفش مخصوص در دسترس نباشد، می‌توان با یک قطعه گونی زیر و روی کفشهای عادی را پوشاند و از آنها استفاده کرد.
ـ مصرف میخ برای محکم کردن لایه‌های عایقکاری، به هیچ وجه مجاز نمی‌باشد.
ـ از افتادن اشیا بر روی سطوح عایقکاری شده، باید جداً جلوگیری نمود.
ـ لایه‌های عایق باید از هر طرف حداقل ده سانتیمتر همدیگر را بپوشانند و با قیر مناسب کاملاً به هم چسبانده شوند. در همپوشانی لایه‌ها باید دقت نمود که لایه‌های رویی در سمتی قرار گیرند که مطابق شیب‌بندی انجام شده، آب از روی آنها به سمت لایه زیری سرازیر گردد.
ـ هنگامی که عایقکاری در بیش از یک لایه انجام می‌شود لایه‌های متوالی عایق، باید عمود بر هم قرار گیرند. هر لایه از عایقکاری پس از تکمیل و پیش از شروع لایه بعدی، باید مورد بازدید و تأیید دستگاه نظارت قرار گیرد. سطوح عایقکاری شده باید در هنگام اجرای کارهای ساختمانی از هر گونه آسیب و رویارویی با عوامل مضر و مصالح خورنده مانند آهک محافظت گردند و چنانچه صدمه‌ای دیده باشند، با دستور و زیر نظر دستگاه نظارت به نحو مطلوب تعمیر و مرمت گردند.
ـ سطوح عایقکاری شده باید پس از تکمیل با لایه محافظی پوشانده شوند.
- ایجاد زیرسازی مناسب برای انجام عایقکاری ضروری است.
پس از ایجاد شیب جزئی بین (1%) تا (3%) با کانکریت سبک، پوکه و نظایر اینها، باید زیرسازی عایقکاری بام با اندود ریگ سیمنت نرم به نسبت 3 : 1 یا با ریگ آسفالت نرم به ضخامت 5/1 تا 2 سانتیمتر انجام شود و سطح آن کاملاً صاف گردد. سطوح زیر عایقکاری باید کاملاً محکم، صاف و تمیز باشند، زیرا جزئی از عایقکاری به شمار می‌روند.