مقدار عایقکاری اجباری:
طبق قانون، تمام ساخت و ساز هایی که در
کشور انجام میشود باید مطابق مقررات ملی ساختمان باشد که در سال 1370 به
تصویب رسیده است. مبحث نوزدهم این مقررات مربوط به انرژی و صرفه جویی در آن
است که اجرای آن از تیرماه سال 1381 اجباری شده است. بر اساس این مقررات،
مقاومت حرارتی اجزای خارجی ساختمان نباید از حد معینی پایینتر باشد.
منظور
از اجزای خارجی ساختمان ، دیوار ها و سقفهایی است که از یک طرف با محیط
داخل ساختمان و از طرف دیگر با هوای آزاد در تماسند. بقیه دیوارها یا سقفها
مانند دیوارهایی که اتاقها را از هم جدا میکنند یا سقفهای بین طبقات شامل
این مقررات نمی شوند.
برای تعیین حد مجاز مقاومت حرارتی اجزای خارجی،
ساختمانها را به چهار گروه تقسیم میکنند. این دسته بندی بر اساس موقعیت
جغرافیایی، نوع کاربری، اندازه شهری که ساختمان در آن قرار دارد و زیربنای
ساختمان انجام می گیرد. سپس میزان عایق مورد نیاز در هر یک از این گروه های
چهارگانه تعیین میشود.
رعایت این حد اقل ها در ساختمانهایی که از این
پس در مناطق شهری ساخته میشوند الزامیست و شهرداری ها که بر اجرای این
مقررات نظارت دارند،گواهی پایان کار را تنها در صورتی صادر میکنند که این
موازین رعایت شده باشد. بنابر این اگر میخواهید ساختمان جدیدی بسازید یا
پیش خرید کنید حتما از پیمانکار خود بخواهید این مقررات را به طور کامل
رعایت کند تا پس از پایان کار با مشکل روبرو نشوید.
عایقکاری بیش از مقدار اجباری:
همان
طور که گفته شد مبحث نوزدهم مقررات ملی ساختمان تنها حد اقل ها را تعیین
کرده است، اما می توان ساختمان را بیش از اینها هم عایق کرد و در نتیجه
انرژی بیشتری صرفه جویی نمود. پیش از اجرای عایقکاری باید هزینه های خرید و
نصب عایق و صرفه جویی حاصل از این کار را در نظر گرفت و اقتصادی ترین
مقدار عایق را تعیین کرد.
عایقکاری مناسب برای تابستان :
یک
عایقکاری خوب باید به نحوی باشد که مانع از حبس حرارت در داخل ساختمان شود
نصب فویلهای آلومینیومی در زیر سقف میتواند از نفوذ حرارت به داخل
جلوگیری کند. عایقکاری به این شیوه بویژه برای جاهایی که آب و هوایی گرم و
خشک دارند بسیار مناسب است.